اگرچه اخرین برد رئال در ال کلاسیکو تحت تاثیر تصمیم داور قرار گرفت اما حقیقتا آنچه مورینیو در این سالهای حضورش در مادرید انجام داده است جای تامل و تفکر دارد . روزی که وی با آن ژست فاتح مابانه بعد از فینال لیگ قهرمانان به سکوهای برنابئو خیره شده بود آغاز یک فعالیت بزرگ در چشمان وی متبلور شده بود . ماموریتی غیر ممکن

بارسای آن سالها بارسایی غیر قابل شکست بود . بارسایی محبوب و صد البته بزرگ . بارسایی که ماحصل آن قهرمانی در جام جهانی و یورو با اسپانیا بود حتی بدون حضور مرکز ثقل این قدرت یعنی لیونل مسی . بارسایی که هر 3 کاندید بهترین بازیکن جهان را در خود می دید .

مورینیو اما عا شق چنین چالش هایی بود . به همان سان که به موراتی آن آرزوی دست نیافتنی اش که با انواع و اقسام مربیان و ستارگان به آن نرسیده بود را هدیه داد. آخرین ناجی مادریدیسموها .آقای خاص .بی شک مسائل درون زمینی دیگر به مادریدی ها کمک نمی کرد . چون کهکشانی های 2 هر آنچه ستاره که در دنیا بود را به چنگال خود در آورده بودند . رونالدو کاکا بنزما آلونسو و ... اما این تیم تنها حضور مردی را استمداد می کرد که به آنها بقبولاند که آنها هم قادرند به مانند اینتر  راهی برای بردن بارسای دست نیافتنی پیدا کنند . نه تنها آنها که تمام اروپا . میلان ، چلسی،  سلتیک و .

*ماموریت مورینیو آغاز شد . 29 نوامبر 2010 شکست تحقیر آمیز مورینیو با 5 گل در نیوکمپ همراه بود حاکی از راه پر و پیچ خم موفقیت قوهای سپید بود . آقای خاص به درستی در کنفرانس بعد از بازی اشاره کرد که بارسا یک محصول آماده است و مادرید در ابتدای راه . یرزی دودک که آن سال ذخیره ایکر مقدس بود در خاطرات خود می نویسد که مورینیو بعد از آن بازی با روحیه ای خندان از بازیکنان خواست فردا با خانواده های خود به سطح شهر بروند و خود را از مردم پنهان نکنند . آری او می دانست که این تیم غروری جریحه دار دارد و نیاز به آرامش...

کوپای مستایا را با درخشش رونالدو،  کاسیاس از آن خود کرد تا بارقه های امیدی در دل هوادارنش زنده کند . اما رئال در  نیمه نهایی معروف آن سال به بارسا باخت و اوت شد   .

مورینیو سال دوم را با شکست در سوپر کاپ آغاز کرد . اما همان دو مسابقه بارقه های امید بود .و بعد لا لیگا بی حرف و حدیث و با قدرت آغاز رئال شد. اما هنوز یک جای کار می لنگید . بی شک قهرمانی ولو با شکوه ترین لالیگای تاریخ از لحاظ امتیاز و گل زده بدون شکست دادن بارسا برای مادریدی ها مزه نداشت . شکست دوباره در کوپا که به شهادت خود بارسایی ها حق مورینیو و یارانش نبود مجددا نشان از لغزش و عدم تمرکز مادرید برابر بارسا داشت . ولو آنکه خیلی هم بهتر بازی کنند . اما گل ال کریستیانو بالاخره کابوس نبردن برابر بارسای پپ را پایان بخشید و نیوکمپ هم به آب پاش ها را به نشانه اعتراض به خوشحالی خاص رونالدو باز نکرد .......

سد بزرگ همیشگی مادریدی ها در اروپا با درخشش نوئر یک سال دیگر به ماموریت مو اضافه کرد . چهره شکست خورده و مصمم وی در پایان آن بازی حکایت از قماری نو در کازینوی لیگ قهرمانان داشت ......

سال سوم مورینیو به نوعی پارادوکسی میان شخصیت فوق العاده برابر بارسا و بالعکس آن در برابر تیم های کوچک بود . انگار آنقدر تمرکز مادریدی ها در شکست دادن مستقیم بارسا بود که یادشان رفته بود ختافه و لوانته هم می توانند دردسر ساز باشند . خیلی زودتر از آنچه تصور می شد لالیگا برای مادرید به پایان رسید . جنجال شدید بین اسطوره هایی مانند کاسیاس و راموس و اخباری به مانند توهین به خبرنگار آس و باند پرتغالی و ....... همگان رویای مورینیو را نقش بر آب می دیدند . اما مومنان به مورینیو ایمان داشتند که روزهای سخت عیار بزرگان را به سنجش می کشد .

امروز اما دوبرد مقابل بارسا کاری است که او از پس اش برآمده . شکستن بت بارسلونا برای حاضرین در چمپیونز لیگ . دستاورد بزرگ مورینیو در مادرید ایجاد حس قدرت و آرامش در ساق پای مادریدی ها بود. اینکه می توان بارسا را هم شکست داد . می توان مسی را هم متوقف کرد اگرچه احتمالا  این رقیب فدرتمند با یک پیروزی بزرگ به میدان باز می گردد . اما انگار مورینیو خراشی روی صورت بارسا ایجاد کرد وقتی  که تیم دوم وی در برابر بارسا به برد می رسد.

او حالا بازی بزرگ با منچستر را در پیش دارد . معبدی که با همه پس کوچه های آن آشناست . جایی که شاید  مقصد آینده او باشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: