حالا قطر را بردیم و در آستانۀ هموار شدن راه صعود. چه فرقی می‌کند پیش از مسابقه چه کسی فکرش را می‌کرد. همیشه همین است؛ گروهی مثل ما تا آخرین لحظه ایمان دارند و امیدوار به پیروزی و به آرزوی‌شان می‌رسند و آنها که هیچ دلی به تیم نبسته‌اند هم در شیرینی این پیروزی شریک می‌شوند. باکی نیست؛ این پیروزی برای همۀ ماست.

فوتبال را این چنین دنبال می‌کنیم؛ ما جماعت دیوانۀ فوتبال یک سال و چند ماه پیش که گروه‌بندی مسابقات مقدماتی جام جهانی انجام شد، تمام هشت تاریخ را هزار بار مرور کردیم. بارها و بارها توی ذهن‌مان تساوی در تاشکند را دیدیم و فکر کردیم اگر ببریم چه قدر خوب می‌شود. بردیم و عالی شد. قطر را باید در تهران می‌بردیم که نشد ولی هنوز همه چیز رو به راه بود که مصیبت رسید. سه امتیاز از شش امتیاز لبنان پرید. دنیا روی سر تیم ملّی و مربّی و حامیانش خراب شد. همین ما امّا گفتیم و نوشتیم که کره را می‌بریم؛ کره‌ای که گمان می‌رفت ما را نابود خواهد کرد. کره آمد، به تیر زد، مسعود اخراج شد امّا این ذهن لعنتی امیدوار ما هنوز منتظر پاره شدن حنجره بود و نکونام انجامش داد. نیمه شب بیست و پنج مهر نود و یک خیلی‌ها که تا ساعتی پیش می‌گفتند این تیم به هیچ جا نمی‌رسد، توی خیابان‌های ایران کنار ما دیوانه‌ها شادی کردند.

ایمان گفته نمی‌شود، نوشته نمی‌شود؛ ایمان وقتی‌ست که سنگ از آسمان باریده و ازبکستان تهران را فتح کرده و خودی و غیرخودی دستۀ خودشان را می‌برند و تو، یک هفتۀ اخیر دلت غنج زده برای فتح دوحه. یعنی هر روز دوست و آشنا حمایت از این فوتبال را کم‌عقلی بدانند و صعود به برزیل را رویا و تو، یازده سفیدپوش را در ریو تصویر کنی و به دوحه و شکست قطر فکر کنی و حالا کنار همان دوست و آشنا در شوق این پیروزی باشی. آخ که چه شیرین است وقتی نسل رویایی برانکو تمام شده، تو دلت به اشکان و قوچان خوش باشد. بعد که روزگار باز هم بازی‌اش گرفت و اشکان هم در بدترین زمان مصدوم شد، فکر کنی که قوچان هم برای قطر کوچک کافی‌ست و دقیقا، فقط یک بغل‌پای اروپایی قوچان قطر را به کشتن بدهد. ایمان یعنی بی‌خیال هزار تلخی و نارسایی در سراسر این ممکلت و زندگانی مردمش، حس کنی که فوتبال چیزی فراتر از زندگی‌ست. لذّت این‌که غالب مردم بگویند که «همه چیز خراب است، پس سرمربّی مشکل دارد» و تو، ایمان داشته باشی که سرمربّی بزرگ است و پس مشکلات از او نیست و درست سر بزنگاه، سرمربّی بهترینش را در دوحه رو کند. ایمان یعنی زیر همچنین متنی هم بیایند و بنویسند: «حالا یه برد زورکی جلو قطر گرفتیم شلوغش نکن!» و تو همچنان که در فکر بلیط هفتۀ آیندۀ بازی با لبنانی، حس کنی که شلوغش کردن چه مزه‌ای دارد!

می‌شود و باید روی کاغذ بررسی عاقلانه کرد و راهکار منطقی برای هر کاری داشت امّا، وقتی که قرار است تصوّر کنیم، ما تصوّر بهترین‌ها را دوست داریم. ما اینچنین دیوانه‌هایی هستیم که تحقق رویاهای شیرین‌مان را با شما اهالی منطق و عاقلان جشن می‌گیریم. دنیا به ما هم نیاز دارد، این‌طور نیست عقلا؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: